به گزارش قدس آنلاین به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ شاید روزی که لشگر صهیونیست ها جنگ علیه اعراب را آغاز کردند و در عرض چند روز توانستند بخش قابل توجهی از خاک کشورهای عربی همچون مصر، اردن و سوریه را تصرف کنند کسی فکر نمی کرد نیم قرن بعد آنان با یکدیگر دارای منافع مشترک استراتژیک شوند به طوری که سران برخی از آنها نه به صورت پنهانی بلکه آشکارا با یکدیگر عکس یادگاری بگیرند و در مجالس شبانه برقصند. حال سوال اینجاست که چه چیزی توانسته است ناسیونالیسم عربی را در کنار نژادپرستی صهیونیستی در کنار یکدیگر جمع کند؛ در حالی که آنان تا قبل از این متضاد هم بودند؟

به عقیده نگارنده موفقیت یا شکست گفتمان ها در عرصه جهانی می تواند آرایش ایدئولوژیک و به تبع آن آرایش سیاسی دنیا را تغییر دهد. برای مثال در زمان جنگ سرد، کلیدواژه هایی مانند «بلوک شرق» ، «بلوک غرب» و                «کشورهای جهان سوم» واجد معنای دقیق و عینی بودند اما امروز و پس از شکست گفتمان مارکسیسم این عبارات را صرفاً مسامحتاً می توانیم به کار ببریم و در واقع آنها غلط های مصطلح هستند. از سوی دیگر با به وجود آمدن گفتمان «اسلام سیاسی» پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، پاردایمی متولد شد که توانست نظم ایدئولوژیک  جهان را دگرگون کند. دولت های عربی که با شعار ملی گرایی عربی روی مساله فلسطین حساسیت خاصی نشان می دادند کم کم گفتمان جدید را خطری برای حکومت های پادشاهی، مستبد، غیردموکراتیک و فاسد خود دیدند که در درازمدت مردم را علیه حکومت شان می شوراند. در واقع حکام عرب به دلیل ضعف در ساختار های حکومت های غیرمردمی خود مجبور شدند با امپریالیسم جهانی که رژیم صهیونیستی جزئی از آن است برای بقای حکومت خود معامله کنند از همین باب است که رمضان عبدالله، دبیر کل جنبش جهاد اسلامی در دیدار اخیر خود با رهبر معظم انقلاب اسلامی در آذر 1395 تاکید می کند: «متأسفانه برخی دولتهای عرب از قضیه فلسطین دست کشیده و برای هم‌پیمانی  با رژیم  صهیونیستی از یکدیگر سبقت می‌گیرند».

نکته بعدی در اینجاست که پس از پیروزی ارتش صهیونیستی بر ارتش عربی در جنگ اکتبر و گسترش مرزهای رژیم صهیونیستی در پی این پیروزی، ارتش اسراییل را به عنوان یک ارتش شکست ناپذیر در دنیا بر سر زبان ها انداخت و این توهم برای سران این رژیم نیز ایجاد کرد که واقعاً شکست ناپذیرند و می توانند ایده صهیونیستی از نیل تا فرات را برای به وجود آوردن سرزمین موعود اجرایی کنند اما تنها چند سال بعد و با  شکست های پی در پی این رژیم در سال 2000 ،2006 ، 2009و2012 از چند جنبش مقاومت اسلامی( حزب الله لبنان، حماس و جهاد اسلامی) این رژیم در ضعیف ترین وضعیت خود از بدو تاسیس قرار گرفت. ایده آنتی تز اسلام سیاسی یعنی ایجاد گروه های تروریستی تکفیری مانند داعش که از دل اندیشکده های غربی و سازمان جاسوسی هایشان با مطالعه دقیق بر منابع اسلامی به دست آمده است به زعم صهیونیست ها پاتکی بود تا گفتمان اسلام سیاسی اصیل را حذف کند یا سنتز لایتیسه را از آن نتیجه دهد. ریچارد هاس، رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله ای با عنوان «جنگ‎ سی ساله جدید» در جولای 2015 در روزنامه هاآرتص وعده جنگ سی ساله مذهبی در خاورمیانه را داده بود که نتیجه آن کنار گذاشتن اسلام (سیاسی) توسط نسل های آینده مسلمانان خواهد بود اتفاقی که در سده هفدهم میلادی در جنگ کاتولیک ها و پروتستان ها رخ داد. البته طراحی آنتی تز اسلام سیاسی طراحی دقیقی بود و تا حدودی توانسته است در دسترسی به اهداف خود موفق باشد یعنی حاشیه امنی برای رژیم صهیونیستی ایجاد کند در واقع آنرا از اولویت بیندازد. در این میان رسانه های جریان اصلی نیز با پرداختن به جنایت های تکفیری‌ها و توجه به آن در صدر اخبار خود توانسته اند همزمان با یک تیر، دو نشان را مورد هدف قرار دهند؛ هم مساله فلسطین را به فراموشی بسپارند و هم چهره خشنی از اسلام ارائه نمایند. پس امروز جنگ با داعش در واقع جنگ با رژیم صهیونیستی است ؛ زیرا، تفکر تکفیری که توسط سرمایه ائتلاف عبری – عربی سازمان دهی شده است سپر بلای رژیم صهیونیستی شده است. مداوای مجروحین تکفیری در بیمارستان های سرزمین های اشغالی کوچکترین نشانه برای این مساله است.

در پایان باید اشاره کرد طبق فرموده سال گذشته زعیم حکیم انقلاب اسلامی، چیزی به نام رژیم صهیونیستی تا 25 سال آینده وجود نخواهد داشت. این نه یک بلوف سیاسی و نه یک وعده پوچ است بلکه جدا از قواعد الهی حاکم بر جهان که طبق نص قرآن کریم لایتغیرند تاسیس یک رژیم آپارتاید دراین عصر با محاسبات یک عقل سیاسی ماتریالیستی نیز محکوم به نابودی است./

انتهای پیام

علی اصغر بروجردی

ویژه نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیمه روزنامه قدس منتشر می شود.